บทที่ 383

มั่วไป๋ยืนนิ่ง จ้องมองเธออย่างไม่วางตา

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อวิ๋นอู้ แค่กินข้าวด้วยกันสักมื้อเองนะ”

“ไม่ล่ะ ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว”

เสิ่นอวิ๋นอู้พูดจบก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟา หลับตาลง ทำท่าเหมือนไม่ต้องการจะพูดคุยด้วย

พนักงานหญิงเห็นได้ชัดว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าการพูดคุยของพวกเขาล้ม...